Η Ιαπωνία, που προφέρεται Νιχόν στα ιαπωνικά, προέρχεται από το ομηρικό ρήμα νήχω, που σημαίνει κολυμπώ, από το οποίο προέρχεται και η λέξη νήσος; Φυσικά, η Ιαπωνία-Νιχόν είναι νήσος..... [«Η γέννηση, η διαδρομή και οι μεταλλάξεις της ελληνικής γλώσσας»] Κώστας Δούκας, δημοσιογράφος
__________________________________________________________________________________________________________________________
......................................"Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"
__________________________________________________________________________________________________________________________
Η Φωτό Μου

Καθημερινά... με τον Πάνο Αϊβαλή // Επικοινωνία στο email: kepeme@gmail.com

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ

Το περιστέρι της Ειρήνης, Pablo Picasso

Το περιστέρι της Ειρήνης, Pablo Picasso
για τον Άνθρωπο, την ειρήνη στον κόσμο, λέμε όχι στους πολέμους και στη βία από άνθρωπο σε άνθρωπο ...make love not war - κάντε έρωτα όχι πόλεμο

Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2017

ΧΑΝΙΑ: Στο κέντρο της πόλης!!! Γολγοθάς για τρίτεκνη μητέρα - Μένουν σε σκηνή στον δρόμο!...




ΧΑΝΙΑ: Στο κέντρο της πόλης!!! Γολγοθάς για τρίτεκνη μητέρα - Μένουν σε σκηνή στον δρόμο!... // (Η οικογένεια ρομά είναι πλήρως ενταγμένη στη χανιώτικη κοινωνία και δεν ζητεί την οικονομική της υποστήριξη, αλλά ένα σπίτι με ένα χαμηλό ενοίκιο...)....

Το δικό της «Γολγοθά» βιώνει μία μια άτυχη μητέρα με τα τρία της παιδιά που μένουν στον δρόμο στο κέντρο των Χανίων.
Η μητέρα με τα τρία ανήλικα παιδιά, διαβιούν σε μία σκηνή, απέναντι από το 7ο Δημοτικό Σχολείο της περιοχής, επί της οδού Ελευθερίου Βενιζέλου.
Προηγουμένως ζούσαν σε ένα μικρό σπίτι, το οποίο αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν, καθώς η οικογένεια συντηρείται με ένα μικρό ποσό που λαμβάνει η μητέρα από τον ΟΑΕΔ, το οποίο όμως δεν φτάνει για ενοίκιο.
Πρόκειται για οικογένεια Ρομά, της οποίας τα δύο παιδιά πηγαίνουν στο Δημοτικό και το ένα στο Γυμνάσιο.
Η οικογένεια είναι πλήρως ενταγμένη στη χανιώτικη κοινωνία και δεν ζητεί την οικονομική της υποστήριξη, αλλά ένα σπίτι με ένα χαμηλό ενοίκιο, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί και να στεγαστεί.

Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2017

«Βιβλική» καταστροφή στη Σαμοθράκη: Χωρίς δρόμους και νερό μετά την καταιγίδα

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ο μετρητής του τοπικού μετεωρολογικού σταθμού χάλασε στις 2.39 τα ξημερώματα και σταμάτησε στα 313 χιλιοστά βροχής, αναφέρει στο protothema.gr ο δήμαρχος Σαμοθράκης - Γέμισε με λάσπη ο πρώτος όροφος του Κέντρου Υγείας
Την εικόνα μιας βιβλικής καταστροφής περιέγραψε στο protothema.gr ο δήμαρχος Σαμοθράκης, Αθανάσιος Βίτσας, ο οποίος έκανε λόγο για «τέτοια νεροποντή που ούτε στον τυφώνα της Καραϊβικής δεν πρέπει να υπήρξε».

Η σφοδρή καταιγίδα που έπληξε την Σαμοθράκη το βράδυ της Δευτέρας προκάλεσε πλημμύρες και κατολισθήσεις, το νησί κόπηκε στα δύο, ενώ η Πυροσβεστική χρειάστηκε να απεγκλωβίσει τέσσερα άτομα που «κόλλησαν» με το αυτοκίνητό τους σε ρέμα στην Κακιά Μεριά.
Λόγω της έντονης βροχόπτωσης στην περιοχή της Σαμοθράκης, έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι στιγμής 18 αντλήσεις υδάτων. Οι δυνάμεις του νησιού ενισχύθηκαν με 17 πυροσβεστικούς υπαλλήλους, 1 ερπυστριοφόρο όχημα, 1 επιχειρησιακό κέντρο και 2 βοηθητικά οχήματα από την περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
Οι μεγαλύτερες ζημιές έχουν καταγραφεί στο δυτικό τμήμα του νησιού, με τα περισσότερα προβλήματα να καταγράφονται στη Χώρα και στο λιμάνι της Σαμοθράκης, Καμαριώτισσα.


Λίγο μετά τις 4 το μεσημέρι της Τρίτης, όλα δείχνουν πως τα έντονα καιρικά φαινόμενα έχουν κοπάσει και το νησί περιβάλλει ηλιοφάνεια. 
Είναι ενδεικτικό της τρομερής καταιγίδας που σάρωσε το νησί ότι «χάλασε ο μετρητής στον τοπικό μετεωρολογικό σταθμό στις 2.39 τα ξημερώματα και σταμάτησε στα 313 χιλιοστά βροχής», όπως είπε ο κ. Βίτσας και συμπλήρωσε ότι «μπορεί να έριξε και άλλα 150 χιλιοστά βροχής».
Δείτε την τραγική κατάσταση που βιώνει η Σαμοθράκη, όπως την κατέγραψε σήμερα στις 12 το μεσημέρι το e-evros.gr

Οι φωτογραφίες είναι από το e-evros.gr



Για την αντιμετώπιση των καταστροφών πραγματοποιείται σύσκεψη παρουσία του γενικού γραμματέα Υποδομών κ. Δέδε και του γ.γ. Πολιτικής Προστασίας κ. Καπάκη, και υπηρεσιακών παραγόντων, όπως ενημερώνει μέσω των social media η Νατάσα Γκαρά, βουλευτής Εβρου.

Καθ΄ οδόν για το νησί βρίσκεται και ο Υπουργός Υποδομών κ. Σπίρτζης. Ήδη έχουν μεταβεί στο νησί κλιμάκιο πυροσβεστικής και ΕΜΑΚ, μηχανήματα της πυροσβεστικής και του στρατού με χειριστές και ανώτερα στελέχη.





Ο δήμαρχος Σαμοθράκης μίλησε για τεράστιες ζημιές στους δρόμους. «Ο κεντρικός οδικός άξονας είναι κατεστραμμένος. Η νότια πλευρά του νησιού έχει αποκοπεί, κάθως έχουν υποχωρήσει γέφυρες και δεν έχω εικόνα για το τι γίνεται εκεί».

Συγκεκριμένα, έχει διακοπεί η κυκλοφορία προς Λάκκωμα και έχουν απομονωθεί τα χωριά Ξηροπόταμος, Λάκκωμα, Προφήτης Ηλίας, ενώ παρασύρθηκε γέφυρα μετά τα Αλώνια, στο 5ο χλμ του δρόμου Καμαριώτισσας - Χώρας.




Μάλιστα, ο δήμος εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία ζητά από τους πολίτες να αποφεύγουν τις άσκοπες μετακινήσεις και κάθε διαδρομή με το αυτοκίνητο. Παράλληλα τους ενημέρωσε πως σήμερα τα σχολεία του νησιού θα παραμείνουν κλειστά.

«Το δημαρχείο δεν υφίσταται» λέει ο Αθανάσιος Βίτσας, «οι τοίχοι υποχώρησαν και η βροχή πέρναγαν σαν καταρράκτης από μέσα. Στο κέντρο υγείας έχει καταστραφεί ο πρώτος όροφος, καθώς έχει γεμίσει παντού με λάσπες. Δεκάδες επιχειρήσεις, δηλαδή καφενεία, ταβέρνες και καταστηματα έχουν εκτεταμένες ζημιές» προσθέτει.

Επίσης, σύμφωνα με τον δήμαρχο, έχει κοπεί το νερό, καθώς έχει καταστραφεί το δίκτυο υδροδότησης του νησιού, ενώ οι τηλεπικοινωνίες που είχαν πρόβλημα τη νύχτα έχουν αρχίσει και αποκαθίστανται. «Για κάποιον περίεργο λόγο δεν κόπηκε το ρεύμα, ευτυχώς για εμάς» επισημαίνει ο κ. Βίτσας, ο οποίος εξέφρασε έντονη ανησυχία για τις επόμενες ώρες λόγω των προγνώσεων για νέα έντονα καιρικά φαινόμενα.

Ο αντιπεριφερειάρχης Έβρου Δημήτρης Πέτροβιτς, ο οποίος επίσης μίλησε στο protothema.gr, περιγράφει την ίδια κατάσταση που επικρατεί στο νησί. «Υπάρχουν εκτεταμένες ζημιές στο οδικό δίκτυο της Σαμοθράκης από τις κατολισθήσεις και τη νεροποντή, τόσο σε κεντρικούς δρόμους που συνδέουν τους οικισμούς όσο και στους δρόμους μέσα στη Χώρα» ανέφερε ο κ. Πέτροβιτς και πρόσθεσε: «Έχουν διακοπεί οι συγκοινωνίες, ενώ μεγάλες είναι οι καταστροφές στο δημαρχείο, το Κέντρο Υγείας και πολλά καταστήματα, λόγω της λάσπης και φερτών υλικών. Σκοπεύουμε να ζητήσουμε τη κήρυξη του νησιού σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης».








Βίντεο από facebook Roula Konsalaki








Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2017

"Άστεγοι" εκπαιδευτικοί στη Σαντορίνη

Βαγγέλης Μητράκος
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ

"Άστεγοι" εκπαιδευτικοί στη Σαντορίνη

Ενώ έχει ξεκινήσει η σχολική χρονιά, οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί παραμένουν με μια βαλίτσα στο χέρι. Τα προβλήματα στέγασης, οι πολύ υψηλές τιμές στα ενοίκια και οι λύσεις ανάγκης. 
-Αν όμως δεν παρουσιάζονταν οι δάσκαλοι εκεί, θα είχαμε διαμαρτυρίες και καταγγελίες ότι μένουν κλειστά τα σχολεία, ότι υπάρχουν ελλείψεις προσωπικού, κλπ, κλπ.
Τελικά έχουμε τεράστιο πρόβλημα, όταν ο δάσκαλος μπαίνει κάτω από το χρήμα και το κέρδος μιας τοπικής κοινωνίας.
Καλό το ηλιοβασίλεμα αλλά καλύτερος ο δάσκαλος και το σχολείο !!!

Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2017

Φυλακές Αλικαρνασσού: "Η εξαθλίωση θρέφει τον κοινωνικό κανιβαλισμό..."


ΗΡΑΚΛΕΙΟ: Κείμενο του Σπύρου Χριστοδούλου 
από τις φυλακές Αλικαρνασσού


ρίσκομαι κρατούμενος στις φυλακές Αλικαρνασσού από τον Ιούνη του 2015. Σε αυτούς τους 28 μήνες της κράτησης μου, καθημερινά γίνομαι αυτόπτης μάρτυρας των ασφυκτικών συνθηκών διαβίωσης που γεννούν για την πλειονότητα των κρατουμένων, οι σοβαρές ελλείψεις σε μέσα και υποδομές της συγκεκριμένης φυλακής, οι οποίες μετατρέπουν συχνά, την έτσι κι αλλιώς βασανιστική συνθήκη του εγκλεισμού, σε καθημερινό μαρτύριο. Απόρροια αυτών ακριβώς των συνθηκών είναι και τα συχνά περιστατικά βίαιων συγκρούσεων μεταξύ των κρατουμένων – είναι άλλωστε γνωστό ότι η εξαθλίωση θρέφει τον κοινωνικό κανιβαλισμό – τα οποία ανέχεται, όταν δεν τα υποδαυλίζει η υπηρεσία, προκειμένου να κρατάει διασπασμένη, και άρα ακίνδυνη, την κοινωνία της φυλακής.
Έχοντας έρθει πολλές φορές αντιμέτωπος με τέτοιου είδους περιστατικά, ενεργούσα πάντα πυροσβεστικά και στην κατεύθυνση της εξομάλυνσης , έχοντας για οδηγό τις αρχές της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης, και γνώμονα πάντα το κοινό μας συμφέρον ως κρατούμενοι, δηλαδή την κατά το δυνατόν ασφαλή μας διαβίωση μέσα στη φυλακή.
Σε αυτό το πλαίσιο, θα ήθελα να καταθέσω δημόσια ένα πολύ σοβαρό περιστατικό που σημειώθηκε πριν ένα μήνα περίπου και υπέπεσε στην αντίληψη μου, το οποίο ήρθε να επιβεβαιώσει τις εγκληματικές ευθύνες της υπηρεσίες για όσα θλιβερά συμβαίνουν εδώ, όσο και τις σχέσεις διαπλοκής που διατηρεί με μια μικρή μερίδα συγκρατούμενων μας, στην προσπάθεια της να ελέγχει αποτελεσματικότερα τη φυλακή. Συγκεκριμένα, και ενώ λάμβανε χώρα γενικευμένη σύγκρουση κρατουμένων με απρόβλεπτες συνέπειες για τη σωματική ακεραιότητα πάρα πολλών εντός της φυλακής, ακούσαμε καθαρά τον υπαρχιφύλακα υπηρεσίας να δίνει εντολές από τους ασυρμάτους στους υπαλλήλους να μην επέμβουν, αφήνοντας έτσι ανοιχτό το δρόμο για να αφεθεί η πτέρυγα στην αλληλοσφαγή. Κάτι το οποίο αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή με την αποφασιστική επέμβαση κάποιων από εμάς, που βάζοντας μπροστά τα σώματα και τη ψυχή μας, αποτρέψαμε το διαφαινόμενο μακελειό.
Η προκλητική στάση της υπήρεσιας μετά το παραπάνω γεγονός και ειδικότερα η στάση του υπαρχιφύλακα Στέλιου Φορούλη – ο οποίος στη διάρκεια των 20 ημερών μέσα στον Ιούλιο που ανέλαβε προσωρινά χρέη αρχιφύλακα πρόλαβε να μετατρέψει τη φυλακή σε αρένα για να εξυπηρετήσει τους δικούς του άνομους σκοπούς- με τις σκόπιμες διαστρεβλώσεις γεγονότων και τις συκοφαντίες εναντίον μου, δημιούργησαν ένα πλήρως υπονομευτικό για τη παρουσία μου σε αυτή τη φυλακή σκηνικό, το οποίο σε καμιά περίπτωση δεν σκοπεύω να δεχτώ.
Η πολυετής μου διαδρομή μου στα μπουντρούμια αυτής της χώρας όπως και η περίοδος της «παρανομίας» μου με έχουν διδάξει ότι σε στημένα παιχνίδια δεν πρέπει να παίρνω μέρος. Και αυτό ακριβώς που συμβαίνει σήμερα στην φυλακή της Αλικαρνασσού είναι ένα στημένο παιχνίδι στο οποίο πρωτοστατεί ο υπαρχιφύλακας Στ. Φορούλης μαζί με μια μικρή κλίκα υπαλλήλων και κάποιους, ευτυχώς πολύ λίγους, πρόθυμους κρατούμενους. Ένα παιχνίδι που παίζεται πάνω στις ζωές των εκατοντάδων κρατούμενων που στοιβάζονται εδώ, ένα παιχνίδι με έπαθλο τη διασφάλιση και την προώθηση των συμφερόντων της υπηρεσίας και των παρατρεχάμενων της.
Για τους λόγους αυτούς και σε ένδειξη διαμαρτυρίας για όσα συμβαίνουν εδώ αποφάσισα να ζητήσω τον εγκλεισμό μου στο πειθαρχείο καθώς και την άμεση μεταγωγή σε άλλο σωφρονιστικό κατάστημα.
Από τις 27 Αυγούστου βρίσκομαι έγκλειστος στο πειθαρχείο μαζί με άλλους τρεις συγκρατούμενους μου. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στο πειθαρχείο , η υπηρεσία της φυλακής συνεχίζει το βρώμικο πόλεμο εναντίον μου, διαδίδοντας στην κοινή γνώμη της φυλακής, ότι η συμπεριφορά μου ευθύνεται για τις μεταγωγές δύο συγκρατουμένων μου, παρά το γεγονός ότι οι μεταγωγές είχαν βγει ήδη από τις 18 Αυγούστου, και ενώ η υπηρεσία δεν ενημέρωσε ως όφειλε τους ενδιαφερόμενους άμεσα αλλά δύο μέρες μετά τον εγκλεισμό μου στο πειθαρχείο. Πρόκειται δηλαδή για χονδροειδή ψεύδη που μαζί με πλήθος άλλα στοχεύουν στη δημιουργία ενός ιδιαιτέρως αρνητικού κλίματος εις βάρος μου.
Με τη δημόσια μου αυτή τοποθέτηση, γνωστοποιώ προς πάσα κατεύθυνση ότι οτιδήποτε μου συμβεί κατά την περαιτέρω κράτηση μου στην φυλακή της Αλικαρνασσού, την ευθύνη θα φέρει η υπηρεσία της φυλακής και η προϊστάμενη της αρχή, το υπουργείο Δικαιοσύνης.
Κλείνοντας, θα ηθελα να στείλω τους θερμούς αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στην αγωνιζόμενη κοινωνία των φυλακών της χώρας που συνεχίζει να μάχεται για την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα των φυλακισμένων καθώς και σε όλους όσους συνεχίζουν να αγωνίζονται με τα φτερά της συνείδησης τους ανοιχτά σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε.
Αγωνιστικά και συντροφικά
Χριστοδούλου Σπύρος
Φυλακές Αλικαρνασσού 10/9/ 2017

____________
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1577574/

Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου 2017

Τελικά είναι τόσο δύσκολο σε αυτήν τη ζωή να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας;






Γιάννης Ξηντάρας 
 ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ


Τελικά είναι τόσο δύσκολο σε αυτήν τη ζωή να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας;
Το να έχεις αυτοεκτίμηση, αυτοαποδοχή, να μπορείς πρώτος εσύ να εκτιμάς αυτό που είσαι και αυτό που έχεις... Να αγαπάς και να σέβεσαι την ύπαρξή σου! Η αγάπη, η αποδοχή, η εκτίμηση προς τον εαυτό μας αποτελεί το βασικό θεμέλιο της ψυχικής μας υγείας και ηρεμίας, με αυτόν τον τρόπο -πρώτος, μεταξύ άλλων- διατηρούμε σταθερές τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.

Θα συμφωνήσουμε εδώ ότι η εικόνα της αυτοεκτίμησής μας, χτίζεται από τα πρώτα χρόνια της ζωής κάθε ανθρώπου. Στους πρώτους κιόλας μήνες, αν ικανοποιούνται οι βασικές ανάγκες του παιδιού όπως ο ύπνος, το φαγητό, και πάνω από όλα η αγάπη, η τρυφερότητα και η προστασία, τότε μπαίνουν τα θεμέλια για την υγιή αυτοαντίληψη. Αργότερα μεγάλη σημασία έχουν η αξιολόγηση των σημαντικών ανθρώπων γύρω μας (προπάντων δάσκαλοι και γονείς) καθώς και οι εμπειρίες από τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.

Η αυτοεκτίμηση και η αγάπη για τον εαυτό μας είναι τόσο σημαντικές που μπορούν να επηρεάσουν τις επιλογές και την πορεία που θα ακολουθήσουμε σε όλη την ζωή μας... Κατά συνέπεια βρίσκουμε ανθρώπους με θετική αυτοαντίληψη να διαπρέπουν, να ζουν ευτυχισμένοι και πλήρεις και αντίθετα άνθρωποι που δεν κατάφεραν να εκτιμήσουν τον εαυτό τους, την αξία τους, που βιώνουν διαρκώς μια αίσθηση ανικανοποίητου...

Σήμερα, για κακή μας τύχη (ή καλύτερα, από κακή μας επιλογή), παραμελούμε τον εαυτό μας και κύριο μέλημα μας είναι να προσφέρουμε στους άλλους ικανοποίηση και να καλύπτουμε τις δικές τους ανάγκες. Άλλα ας ξεκινήσουμε από αυτό: Αν δεν αγαπήσεις ο ίδιος τον εαυτό σου και δεν τον φροντίζεις επαρκώς, πως θα μπορέσεις να κάνεις το ίδιο για τους άλλους τίμια και αυθεντικά; Χωρίς να κρατάς μέσα σου ''απωθημένα'' από την μη ικανοποίηση των δικών σου προτεραιοτήτων;

Άν έχουμε συναισθήματα ανεπάρκειας, τότε είναι δύσκολο (και στην πραγματικότητα δεν μπορούμε) να κάνουμε ευτυχισμένο και πλήρη κανέναν άλλον. Αν έχουμε χαμηλή αυτοεκτίμηση τότε χρειαζόμαστε μία αλλαγή: Πρέπει πρώτα να φροντίσουμε εμάς τους ίδιους, μια έμπρακτη πράξη αγάπης προς τον εαυτό μας (προτού σπεύσουμε να το κάνουμε για τους άλλους...). Αυτή η αλλαγή μάλιστα περιλαμβάνει την αντικατάσταση πολλών ιδεών και αντιλήψεων που είχαμε από την οικογένεια μας και την κοινωνία. Χρειάζεται να φτιάξουμε τον δικό μας, τον προσωπικό μας  ''οδικό χάρτη'', του ποιοί είμαστε, τι θέλουμε, τι πιστεύουμε, τι πρεσβεύουμε, κλπ. Κάνοντας αυτήν την αλλαγή αρχίζουμε σιγά σιγά να ορίζουμε και να αγαπάμε τον εαυτό μας, να τον αγκαλιάζουμε, και να δεχόμαστε και τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία που μπορεί να έχει. Να αγαπάμε τις ιδέες, τις αξίες και τα πιστεύω μας...

Ξεκινήστε από σήμερα: Είναι μια διανοητική άσκηση, ένα παιχνίδι που προάγει το πνεύμα και ακονίζει το νου! Πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε , να σεβόμαστε, να διεκδικούμε αυτά που θέλουμε και να συναναστρεφόμαστε με θετικούς ανθρώπους.

Να εξωτερικεύετε τα δυνατά σας σημεία, να φροντίζετε τον εαυτό σας πνευματικά και σωματικά!
Να ακούτε τον εαυτό σας, να τον ''αγκαλιάζετε'' και να μην ξεχνάτε να χαμογελάτε περισσότερο...

 ~~~~~~~~~~~~~


Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι  Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής, πτυχιούχος Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος. τ. συνεργ. στο Ευγενίδειο Νοσοκομείο Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

ΧΑΝΙΑ: Νεκρός στη Φυλακή λόγω έλλειψης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης...


ΧΑΝΙΑ: Νεκρός στη Φυλακή λόγω έλλειψης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης... // (Η λίστα των θανάτων στις φυλακές της χώρας διαρκώς μεγαλώνει... Η απανθρωπιά και η βαρβαρότητα του "σωφρονιστικού" συστήματος σε όλο τους το μεγαλείο... Όμως ο Μαρτίνης ο Τσοχατζόπουλος, ο Παπαγεωργόπουλος κ.λ.π. αποφυλακίστηκαν για ...λόγους υγείας. Προφανώς για το Σύστημα οι άνθρωποι είναι δύο κατηγοριών και δύο ταχυτήτων!... Και στη ζωή και στον θάνατο... Α! παρέλειψα να σημειώσω ότι ο χθεσινός νεκρός είναι Ρουμάνος στην καταγωγή... 
-Δ.Τζ.)
~~~~~~~~~~~
θες Πέμπτη 7 Σεπτέμβρη στη πτέρυγα Αβ των φυλακών Χανίων ακόμη ένας συγκρατούμενος άφησε την τελευταία του πνοή πίσω από τα σίδερα και το τσιμέντο. Οι φυλακές παραμένουν τόποι βασανισμού και όσοι τυχαίνει να βρισκόμαστε μέσα να αντιμετωπιζόμαστε ως άνθρωποι β κατηγορίας. 
Η στέρηση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης οδήγησε τον συγκρατούμενό μας στο θάνατο αφού η υπηρεσία δεν του παρείχε ούτε λίγο οξυγόνο τις τελευταίες στιγμές που ο ίδιος επανειλημμένα τους ζήτησε. Η απάντηση ήταν ότι ο γιατρός είναι σε άδεια. Το προηγούμενο διάστημα ζητούσε τα φάρμακα για την καρδιά του και ούτε αυτά του παρείχαν. 
Επανειλημμένα προειδοποίησε την υπηρεσία ότι δεν ένοιωθε καλά. Ο ίδιος αντιμετώπιζε πρόβλημα με την καρδιά του και ήθελε να πάει στο νοσοκομείο, το οποίο απέχει μόλις 15 λεπτά από τη φυλακή, αλλά τον πήγαν μόνο όταν πλέον ήταν νεκρός. Ο συνάνθρωπος αυτός είχε ποινή 8 μηνών και στις 15 Σεπτέμβρη θα υπέγραφε για να αποφυλακιστεί. Οι υπεύθυνοι χαρτογιακάδες του υπουργείου δικαιοσύνης έχουν βάψει ακόμη μια φορά τα χέρια τους με αίμα. Τρεις πτέρυγες της φυλακής των Χανίων παρέτειναν το βραδινό κλείσιμο ως τις εννιά σαν πρώτη αντίδραση για σήμερα (χθες)".

Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου 2017

Μετωπική σύγκρουση Καταλονίας – Μαδρίτης για την ανεξαρτησία

Επικαιρότητα


Kαθοριστική η 1η Οκτωβρίου

Εγκρίθηκε από το Κοινοβούλιο της Καταλονίας ο αμφιλεγόμενος νόμος που ανοίγει το δρόμο για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος την 1η Οκτωβρίου με διακύβευμα την ανεξαρτησία της.
Μετά από έντεκα ώρες θυελλωδών συζητήσεων, έντονου παρασκηνίου και διαβουλεύσεων, το σκηνικό που διαμορφώνεται είναι εκρηκτικό.
Οργισμένη αντίδραση της Μαδρίτης και σύγκληση έκτακτου υπουργικού συμβουλίου.
Η πρόταση εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία με 72 ψήφους υπέρ, έντεκα «παρών», ενώ 52 μέλη των αντιπολιτευόμενων κομμάτων (Λαϊκό Κόμμα, Σοσιαλιστικό Κόμμα και «Πολίτες») αποχώρησαν από την αίθουσα.
Άμεση αντίδραση από το κόμμα των «Πολιτών» που καταθέτει πρόταση μομφής κατά του προέδρου της Καταλονίας με σκοπό την προκήρυξη εκλογών.
Το διάταγμα που θα καλεί σε δεσμευτικό δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Καταλονίας υπεγράφη ήδη από τον πρόεδρο της Καταλονίας και όλα τα μέλη της τοπικής κυβέρνησης, εν μέσω της οργισμένης αντίδρασης της κυβέρνησης Ραχόι.


Ο πρόεδρος της Καταλονίας Carles Puigdemont και ο αντιπρόεδρος υπογράφουν το διάταγμα για τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος | AP Photo/Manu Fernandez
Ο Ισπανός πρωθυπουργος και ο ηγέτης των Σοσιαλιστών είχαν τηλεφωνική επικοινωνία και κανόνισαν ραντεβού σήμερα για να εξετάσουν την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί, πριν συγκληθεί έκτακτο υπουργικό συμβούλιο.
Ραχόι και Σάντσεθ, όπως αναφέρουν ισπανικά ΜΜΕ, συμφώνησαν απολύτως να γίνει άμεσα προσφυγή στο Συνταγματικό Δικαστήριο, απόφαση που αναμένεται στη συνέχεια να επικυρώσει και το υπουργικό συμβούλιο.

O ηγέτης της Καταλονίας Carles Puigdemont στην κρίσιμη συνεδρίαση της τοπικής Βουλής για την έγκριση ή όχι του νομοσχεδίου που θα διέπει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της περιφέρειας | AP Photo/Manu Fernandez

Ο Ραχόι ζητά να ακυρωθεί η ψηφοφορία

Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας ξαναπέρασε στην αντεπίθεση ζητώντας από το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας να ακυρώσει την ψηφοφορία στην Καταλανική βουλή και να τιμωρήσει τους ομιλητές και τους λοιπούς αξιωματούχους που επέτρεψαν να συμπεριληφθεί το αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο στην ατζέντα της συνεδρίασης ανοίγοντας τον δρόμο για την ψηφοφορία.
Όπως υποστήριξε η αντιπρόεδρος της ισπανικής κυβέρνησης, Σοράγια ντε Σανταμαρία, υπάρχουν σοβαρά ψεγάδια στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες της Καταλονίας, θυμίζοντας ότι το Συνταγματικό Δικαστήριο έχει ήδη χαρακτηρίσει παράνομη κάθε προσπάθεια να γίνει δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της περιφέρειας.
«Η σημερινή συνεδρίαση είναι ένα ντροπιαστικό σόου, ένα χαστούκι στη δημοκρατία», είπε η Σανταμαρία σε συνέντευξη Τύπου που μεταδόθηκε από την τηλεόραση.
«Εμείς υπερασπιζόμαστε τον νόμο στην Ισπανία και τη δημοκρατία στην Καταλονία». Εάν τελικά το σχετικό νομοσχέδιο υπερψηφιστεί (σ.σ. ψηφίστηκε λίγο αργότερα), τόνισε, τότε η κυβέρνηση Ραχόι είναι έτοιμη να προσβάλει τη συνταγματικότητά του στο δικαστήριο.
Θα γίνει το δημοψήφισμα;
Η καταλανική κυβέρνηση έχει την απόλυτη πλειοψηφία στην τοπική Βουλή. Το νομοσχέδιο που εγκρίθηκε προβλέπει ότι εάν επικρατήσει το «Ναι» στο δημοψήφισμα, θα ακολουθήσει σε 48 ώρες η διακήρυξη της ανεξαρτησίας.
Ο κυβερνήτης της περιφέρειας Carles Puigdemont υποστηρίζει ότι και το πλέον μικρό ποσοστό πάνω από το 50% αρκεί για να κηρυχθεί η διαδικασία έγκυρη. Επομένως πρώτο μέλημα της Μαδρίτης είναι να εμποδίσει κατ’ αρχήν το στήσιμο της κάλπης.
Την προηγούμενη φορά, τον Νοέμβριο του 2014, το δημοψήφισμα είχε πραγματοποιηθεί παρά την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας ότι δεν είναι επίσημο και δεσμευτικό.
Ωστόσο η άρνηση της καταλανικής κυβέρνησης να συμμορφωθεί με τη δικαστική απόφαση στοίχισε στον τότε πρόεδρο της αυτόνομης περιφέρειας Artur Mas 36.000 ευρώ πρόστιμο και το δικαίωμα να είναι υποψήφιος σε εκλογές για δυο χρόνια, τιμωρία που αντιμετωπίζουν και τα μέλη τής νυν τοπικής κυβέρνησης.
Σύμφωνα με νόμο του 2015, οι Ισπανοί δημόσιοι λειτουργοί μπορούν να τεθούν σε διαθεσιμότητα από το Συνταγματικό Δικαστήριο εάν αγνοήσουν τις αποφάσεις του.
Από την άλλη πλευρά ο Puigdemont ισχυρίζεται ότι το δικό του αξίωμα ρυθμίζεται από του νόμους της Καταλονίας και όχι της Μαδρίτης και θεωρεί άκυρη όποια προσπάθεια καθαίρεσής του.

Η εύπορη Καταλονία…
Με στόχο να ενθαρρύνει τους πολίτες να συμμετάσχουν στο δημοψήφισμα, η τοπική κυβέρνηση έχει αρχίσει από τη Δευτέρα το βράδυ να προβάλλει στην τηλεόραση ένα σποτ 10 δευτερολέπτων που δείχνει μια διασταύρωση σιδηροδρομικών γραμμών και ένα μήνυμα: «Θα έχετε τη δυνατότητα να αποφασίσετε. Θέλετε να απεμπολήσετε αυτό το δικαίωμα;»
Η εύπορη Καταλονία με τα 7,5 εκατομμύρια κατοίκους, τη δική της γλώσσα και τα δικά της έθιμα, αντιστοιχεί στο 1/5 του ΑΕΠ της Ισπανίας.
Έχει μεν σημαντικές εξουσίες σε τομείς όπως η εκπαίδευση και η κοινωνική περίθαλψη, αλλά έχει και τη βεβαιότητα ότι πληρώνει περισσότερα σε φόρους απ’ ό,τι εισπράττει σε επενδύσεις και ενισχύσεις από τη Μαδρίτη.
Τα κοινοβουλευτικά κόμματα που έχουν ταχθεί υπέρ της ανεξαρτησίας κέρδισαν την απόλυτη πλειοψηφία του σώματος των 135 εδρών για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2015 και η κυβέρνηση που προέκυψε από εκείνη την εκλογική αναμέτρηση υποσχέθηκε να βάλει μπροστά τον μηχανισμό για την ανεξαρτησία της Καταλονίας, παρά τις απειλές της κεντρικής κυβέρνησης του Μαριάνο Ραχόι.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι Καταλανοί είναι διαιρεμένοι, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία, πάνω από 70%, έχει ταχθεί υπέρ τού δημοψηφίσματος για να λυθεί το πρόβλημα μια και καλή.
Η συντηρητική κυβέρνηση του Ραχόι και τα δικαστήρια υποστηρίζουν ότι το ισπανικό Σύνταγμα δεν επιτρέπει στις περιφέρειες να αποφασίζουν μονομερώς για θέματα εθνικής κυριαρχίας.
Το να προκηρύξουμε δημοψήφισμα δεν είναι έγκλημα, απαντά η κυβέρνηση της Καταλονίας, που χαρακτηρίζει τις απειλές της Μαδρίτης απόπειρες εκφοβισμού των ψηφοφόρων.

efsyn.gr

To Canto General ως πεδίο της πάλης των τάξεων

ΠΟΙΗΣΗ0

struggle

γράφει,  ο Σίμος Ανδρονίδης

«Ανάμεσα στα όντα, σαν τον αγέρα ζω, κι από τη μαγγωμένη μοναξιά βγαίνω στο πλήθος των μαχών, ελεύθερος γιατί στο χέρι μου μέσα είναι το χέρι σου κατακτώντας αδάμαστες χαρές» (PabloNeruda, ‘Εδώ τελειώνω’).
Το CantoGeneral (Γενικό Άσμα) του Χιλιανού ποιητή PabloNeruda αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα ποιητικά έργα του 20ου αιώνα, ένα ποιητικό κτήμα ες αεί, το οποίο διαβάζεται και επανερμηνεύεται διαρκώς. Το ποιητικό MagnumOpus του νομπελίστα ποιητή ενέχει και εγγράφει τα χαρακτηριστικά της ιστορικής εξέλιξης της Νότιας Αμερικής, δοσμένης με έναν ιδιαίτερο ποιητικό τρόπο. Ποίηση και ιστορία, διαλεκτική κίνηση και ποίηση συναρθρώνονται στο Γενικό Άσμα λειτουργώντας ως ένα σημείο εγκάρσιας τομής, εκεί όπου ο ποιητής Neruda «συναντά» τον ιδεολόγο (κομμουνιστή) Neruda. Στο παρόν άρθρο θα επιχειρήσουμε να αναγνώσουμε το CantoGeneral ως ένα συγκεκριμένο πεδίο διεξαγωγής της πάλης των τάξεων, πεδίο όπου «παρελαύνουν» και συναιρούνται υποκείμενα, ατομικά-συλλογικά, αφηγήσεις, ιδεολογίες, και, η κοινωνική-ταξική πάλη.
Πραγματικά, το CantoGeneral συγκροτεί ένα παλίμψηστο ιστορικότητας-ταξικότητας, εγγράφεται στο πεδίο της διαρκούς εξέλιξης, στο πεδίο των ευρέων κοινωνικών μετασχηματισμών, καθότι ο κομμουνιστής Neruda διαβλέπει «πίσω» από τον άνθρωπο-υποκείμενο τις όψεις και το προτσές κίνησης κοινωνικοοικονομικών σχηματισμών και των τάξεων που τις διαμορφώνουν.
‘Εργαλειοποιώντας’ τη διαλεκτική-μαρξιστική επιστημονική μεθοδολογία, ο ποιητής διευρύνει και μετατοπίζει το πεδίο δράσης του προς την κατεύθυνση της «πραγματείας»της πάλης των τάξεων: είναι η πάλη των τάξεων που αναπτύσσεται σταδιακά, ποιητικά και κοινωνικά, συμβάλλοντας ακριβώς στο μείζον συμβάν, που είναι η ανάλυση του Neruda πέρα και πάνω από τον μύθο και την «ιερή» και φαντασιακή αναπαράσταση της ποίησης του ως πεδίου μίας απλής και «συμβατικής» παράθεσης και κατηγοριοποίησης των νοημάτων και εννοιών μίας αδιάσπαστης ενότητας ανθρώπου-φύσης.
Το Γενικό Άσμα της Χιλής και της Νότιας Αμερικής βρίθει από την έγκληση, την ‘εργαλειοποίηση’ και την εδραίωση αντιθετικών κοινωνικών ταυτοτήτων, από την «ανάδυση» των κοινωνικών-ταξικών ρήξεων, από το ίδιο το κάλεσμα στη διαλεκτική της βαθιάς και ποιοτικής μεταβολής των πραγμάτων. Το ατομικό υποκείμενο «εδαφικοποιείται», ενσωματώνεται στο πλαίσιο του ιστορικού χρόνου και της ανάπτυξης και εξέλιξης «μητρών» παραγωγής. Ο PabloNeruda δεν κινεί από την υποταγή στην ανθρώπινη μοίρα, αλλά από την, διαμέσου του ποιητικού λόγου, αναγωγή στην ίδια την κοινωνική ολότητα.
Στο ‘Φωτιστικό στη γη’ αναφέρει ο PabloNeruda: «Η ζωή δε χάθηκε, βοσκαδέρφια. Μα σαν άγριο τριαντάφυλλο έπεσε μια πορφυρή σταλαγματιά στη λόχμη, κι εσβήστηκε ένα φωτιστικό της γης. Εγώ είμαι εδώ για να πω την ιστορία. Απ’ την ειρήνη του βουβαλιού ως τις μαστιγωμένες αμμουδιές της τελικής γης ως εκεί που στοιβάχτηκαν όλοι οι αφροί, στο φως το ανταρκτικό, και στις σπηλιές των γκρεμνών της ζοφερής βενεζολάνικης ειρήνης σ’ αναζήτησα πατέρα μου, νεαρέ πολεμιστή από χαλκό και καταχνιά, κι εσένα, γαμήλιο φυτό, αδάμαστη χαίτη, μάνα του κροκόδειλου, μεταλλική περιστέρα. Εγώ, Ινκαϊκός του κόκκινου άργιλου άγγιξα την πέτρα και είπα: Ποιος με περιμένει; Κι έσφιξα το χέρι μου πάνω σε μια χούφτια κούφιο κρύσταλλο. Μα πήγα μες απ’ τα λουλούδια του σαπότε κι ήταν το φως γλυκό σαν ελαφάκι, κι ήταν το ίδιο πράσινο βλέφαρο ή σκιά. Γη μου χωρίς όνομα, χωρίς Αμερική, στημόνι ισημερινό, δόρυ άλικο, το άρωμα σου σκαρφάλωσε πάνω μου απ’ τις ρίζες ως το ποτήρι που ‘πίνα, ως την παραμικρή λέξη, αγέννητη ακόμη, στο στόμα μου».1
Όλα εκκινούν λοιπόν. Από τη σκέψη που «γεννά» τις λέξεις και τις διηγήσεις της ιστορίας. Από την οργιώδη φύση που αναπαρίσταται ως ταυτοτικό «σύμβολο», προσδιοριστικό στοιχείο μίας περιοχής και των ανθρώπων της, «εργαλείο» επιβίωσης. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Neruda εκκινεί από την εικόνα-πλέγμα της αντανάκλασης της γης στη ζωή και στις συνθήκες της ζωής. Στο ‘Φωτιστικό στη Γη’, επιτελείται η διαδικασία μίας φυσικής λειτουργίας, μίας αναπαραγωγής όψεων-χαρακτηριστικών που θα προσδιορίσουν ένα ιδιαίτερο όσο και ιδιότυπο προτσές φυσικής εξέλιξης.
Η συμβολική όσο και πραγματική απεικόνιση της φύσης είναι εξελισσόμενη και συνεχόμενη, ακριβώς διότι δύναται να συμπεριλάβει στο εσωτερικό της όχι τον άνθρωπο-μερίδα, αλλά τον άνθρωπο που πραγματώνεται διαμέσου της φύσης και της αισθητικής κατηγοριοποίησης-αναπαράστασης της. Είναι η φύση που θα «γεννήσει» και θα «αναπαράγει» τις ιδιότητες του ανθρώπου που βιώνει εμπειρικά και παρατηρεί ολικά, που προσλαμβάνει τη θέση του μέσω και δια της γης-φύσης.
Η φύση ως «κρατούσα» κατάσταση δεν προκύπτει «ανεξάρτητα» από τον άνθρωπο: η κατάσταση του μέσα στη φύση δεν παράγεται «αυτόματα» και ανεξάρτητα από τα ειδικά της χαρακτηριστικά. Ο σχηματισμός και η ανάπτυξη της στο CantoGeneral πόρρω απέχουν από μία αναγωγή και ταυτόχρονη συμπύκνωση της φύσης ως παραδείσου-ουτοπίας. Αντιθέτως, ο ποιητής, προσδιορίζοντας τη φύση ως θεμέλιο λίθο της ζωής και της κοινωνικής κατασκευής, τη βλέπει να εξελίσσεται παράλληλα με την εξέλιξη της κοινωνικής οργάνωσης.
Όσο περισσότερο η κοινωνική οργάνωση εξελίσσεται, τόσο περισσότερο η φύση εκπίπτει στην κατηγορία της ‘εργαλειακής’ της διάστασης. «Μάνα της μαύρης πέτρας, που τα βλέφαρα σου θα βαφτούν κάποια μέρα στο αίμα»,2 γράφει ο Νeruda, εστιάζοντας πλέον στην αναλυτική της παρατήρηση ως αντικείμενο εκμετάλλευσης.
Ο άνθρωπος σε συσχέτιση προς και με τη γη-φύση, συγκροτείται διφυώς: 1. Από τη μία πλευρά, εντασσόμενος στη διαδικασία της φυσικής κατάστασης-επιβίωσης, ενσωματώνει τα χαρακτηριστικά του γεωργικού παραγωγού, 2. Από την άλλη πλευρά, και με την εξέλιξη της κοινωνικής οργάνωσης και των παραγωγικών μεθόδων, ορίζεται και ως εργάτης γης. Πλέον, δύναται να «υποστασιοποιείται» σε απόσταση από τη φύση/γη-τροφό.
Αν ο ποιητής εκκινεί από τη φύση ως ταυτοτικό στοιχείο, για να καταλήξει σε ένα συγκεκριμένο σημείο του γεωγραφικού ορίζοντα: στο Μάτσου Πίτσου, στο Περού, στην κορωνίδα στο «στέμμα» της αυτοκρατορίας των Ίνκας. Πραγματικά, σε αυτό το σημείο ο Χιλιανός ποιητής εξελίσσει τη διαλεκτική του προβληματική, μετονομάζοντας ουσιαστικά το Μάτσου Πίτσου σε «πολιτεία των υποκειμένων δίχως φωνή». Έτσι, το μεγαλείο του τόπου και του ‘χώρου’, η περίλαμπρη κατασκευή που στέκει εκεί, αναδύει στην «επιφάνεια» τον αγέρα του αρχαίου μεγαλείου, υποκρύπτοντας συνάμα την κοινωνική κατάσταση αυτών που συνέβαλλαν στην κατασκευή της πολιτείας.
Σε μία σαφή συγκεκριμενοποίηση της μαρξιστικής διαλεκτικής με ποιητικό τρόπο, ο Neruda «κατακτά» την ιστορία και το προτσές κίνησης της διαμέσου της ίδιας της αντίστροφης κίνησης των δούλων-σκλάβων: «Μάτσου-Πίτσου, εσύ δεν έβαλες πέτρα στην πέτρα και στη βάση κουρέλια; Κάρβουνο πάνω στο κάρβουνο, και στο βάθος το δάκρυ; Φωτιά στο χρυσάφι, και μέσα τρεμουλιαστή την πορφυρή στάλα το αίμα; Δος μου λοιπόν πίσω το σκλάβο που έθαψες! Τίναξε απ’ τα χώματα το σκληρό ψωμί του βαριόμοιρου, δείξε μου τη φορεσιά του δούλου και το παραθύρι του. Πες μου, πως κοιμότανε όσου ζούσε. Πες μου αν ο ύπνος του δεν ήτανε βραχνάς μισάνοιχτος, μαύρη τρύπα θρεμμένη από μόχθο για να χτιστεί ο τοίχος. Ο τοίχος! Ο τοίχος! Κι ότι δεν πλάκωνε η πέτρα κάθε ορόφου τον ύπνο του, κι ότι δεν γκρεμίστηκε μαζί της σαν κάτω από ένα φεγγάρι, με τον ύπνο του μαζί!».3
Στα ‘Υψώματα του Μάτσου Πίτσου’, ανασυγκροτείται η κοινωνική οργάνωση της αυτοκρατορίας της μεγάλης αυτοκρατορίας των Ίνκας, το αρχαίο, το πρωτόλειο σύστημα της κοινωνικής δουλοπαροικίας. Ο ιδιότυπος καισαρισμός του αυτοκράτορα-θεού επί της γης εδράζεται στον αποκλεισμό των ‘υποκειμένων’ που εκπίπτουν και έχουν εκπέσει στην κατηγορία του δούλου. Ο Neruda αποκρυσταλλώνει στα ‘Υψώματα του Μάτσου Πίτσου’, την έννοια του πάσχοντος σώματος το οποίο νοείται και προσδιορίζεται βάσει κοινωνικών, ‘ταξικών’, έμφυλων διαχωρισμών. Ο καταμερισμός της εργασίας τους θέλει ‘παραγωγούς’ της πολιτείας και συνάμα αποκλεισμένους εις το διηνεκές.
Αναφέρει ο Μαρξ των ‘Οικονομικών και Φιλοσοφικών Χειρόγραφων’: «Ο καταμερισμός της εργασίας είναι η οικονομική έκφραση της κοινωνικής φύσης της εργασίας μέσα στην αποξένωση. Η μάλλον, από τη στιγμή που η εργασία είναι μόνο μια έκφραση της ανθρώπινης δραστηριότητας μέσα στην αλλοτρίωση, μια έκφραση της ζωής σαν αλλοτρίωση της ζωής, ο καταμερισμός της εργασίας δεν είναι τίποτα περισσότερο από την αποξενωμένη, αλλοτριωμένη αποδοχή της ανθρώπινης δραστηριότητας σαν πραγματική ειδολογική δραστηριότητα, ή σαν δραστηριότητα του ανθρώπου σαν ειδολογικής ύπαρξης».4
Η οργάνωση και ο καταμερισμός της εργασίας αναπαράγει τη θέση εντός της κεφαλαιοκρατικής παραγωγικής διαδικασίας, συγκροτεί την κατάσταση συλλογική παραγωγή-εμπόρευμα/ατομική ιδιοποίηση του. Ο συλλογικός εργαζόμενος (συλλογική ειδολογική ύπαρξη) αποσπάται δια της μορφής της οικονομικής-παραγωγικής βίας από το προϊόν της εργασίας του, κάτι που αίρει τις προϋποθέσεις μίας αυτοπραγμάτωσης του.
Στον ιδιαίτερο κρατικό τύπο και στην ιδιαίτερη κοινωνική οργάνωση των Ίνκας, ο καταμερισμός της εργασίας αίρει όχι απλά την αλλοτριωμένη φύση, αλλά την ίδια την συνθήκη ύπαρξης των δούλων, οι οποίοι εκφεύγουν του πλαισίου της κοινωνικής «υποκειμενοποίησης». Η δομική raisond’ etre (λόγος ύπαρξης) του αυτοκρατορικού καθεστώτος συντίθεται και πάνω στην αξιοποίηση της κοινωνικής κατηγορίας-μερίδας (οι ‘σκλάβοι’ του Neruda ως ζωντανή ανθρώπινη «συλλογική σάρκα»), στην εκμετάλλευση του ως πολυπληθούς εργατικής δύναμης, (οικοδόμηση της περίλαμπρης πολιτείας του «θεού» επί της γης), στην ιδεολογική ενσάρκωση του αυτοκράτορα ως «υλικού» και «άυλου» προσώπου-στοιχείου που ενέχει δικαιώματα κυρίαρχου ηγεμόνα, απόλυτου ‘γαιοκτήμονα’, του ενσαρκωτή της ‘συναίνεσης’ που φέρει δικαιώματα και επί της ζωής.
Η αυτοκρατορία δεν αντεπιτίθεται, αλλά ιδεολογικοποιείται στην απολυτότητα του αυτοκράτορα, ο οποίος προκύπτει ως ουσιαστική «ειδολογική ύπαρξη» κατίσχυσης επί των μερών και συνένωσης τους.
Παραπέμποντας πάλι στον Μαρξ: « Σ’ αυτή την επιφανειακή ιστορική αναλογία λησμονούνε το κυριότερο, (σ.σ: στη Γερμανία), ότι, δηλαδή, στην αρχαία Ρώμη η πάλη των τάξεων γινότανε μονάχα μέσα σε μια προνομιούχα μειοψηφία, ανάμεσα στους ελεύθερους πλούσιους και στους ελεύθερους φτωχούς, ενώ η μεγάλη παραγωγική μάζα του πληθυσμού, οι δούλοι, αποτελούσαν μονάχα το παθητικό βάθρο για τους αντιμαχόμενους».5
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πως ο PabloNeruda, διευρύνοντας την οπτική-προβληματική του Μαρξ, «δανείζει» τη φωνή και τη γραφή τους στους σκλάβους-δούλους, τους εντάσσει στο πεδίο της πάλης των τάξεων, διαμορφώνοντας και αναδιαμορφώνοντας διαρκώς την έννοια του «απότακάτωλαού»: «Ανέβα να γεννηθείς με μένα, αδελφέ. Δος μου το χέρι μέσα απ’ τη βαθιά ζώνη της οδύνης σου. Δε θα ξαναγυρίσεις απ’ τον υποχθόνιο χρόνο. Δε θα ξαναγυρίσει η πετρωμένη φωνή σου. Δε θα ξαναγυρίσουνε τα τρύπια μάτια σου. Κοίτα με απ’ τα βάθη της γης, ζευγά, υφαντή, σιωπηλέ βοσκέ, δαμαστή των πολιούχων γουανάκος, χτίστη της προκλητικής σκαλωσιάς, νερουλά των αντινών δακρύων, χρυσικέ με δάχτυλα σακατεμένα, αγρότη που τρέμεις για το σπόρο, σταμνά μες το χυμένο σου πηλό, φέρτε στην κούπα της νέας τούτης ζωής τις θαμμένες πίκρες σας».
6Αυτός δεν είναι ο ‘λαός των μουνούχων’, αλλά ο «λαός» των πολλών φτωχών, ελεύθερων και μη, που ανασημασιοδοτείται ποιητικά, κοινωνικά, όντας συμμέτοχος στο πεδίο της πάλης των τάξεων. Οι «ελεύθεροι πλούσιοι και οι «ελεύθεροι φτωχοί» του Μαρξ είναι η ίδια η δομική αντίθεση εν τοις όροις. Ο «από τα κάτω λαός» του Neruda είναι η ενσάρκωση της κίνησης, της λειτουργίας και της δράσης που συγκροτεί έναν κοινωνικό πόλο. Κι ο ποιητής «ενδύεται» το δικό τους προσωπείο, το οποίο μπορεί να χάνεται στα βάθη των αιώνων, αλλά φέρει εν σπέρματι τις όψεις της εκμετάλλευσης. «Τρέξτε στις φλέβες μου και στο στόμα μου. Μιλήστε με τα λόγια μου και με το αίμα μου».7
Ο Neruda προβάλλει εντός του συγκεκριμένου ιστορικού ‘χωροχρόνου’, την «μήτρα» της κοινωνικής συνθήκης-ύπαρξης του Μάτσου Πίτσου, κοιτάζοντας πίσω από την ‘άχρονη’ μνήμη της Καστροπολιτείας και των ερειπίων της. Όσο περισσότερο προχωρά η ιστορική εξέλιξη, τόσο περισσότερο εξελίσσεται και η ποιητική αφήγηση του CantoGeneral, καθότι ακριβώς η ιστορική-κοινωνική κίνηση αποτελεί τον καμβά πάνω στον οποίο ο ποιητής αναπτύσσει την ποίηση του και τις εκφάνσεις της. Η ιστορική περίοδος της Ισπανικής και της Πορτογαλικής αποικιοκρατίας, είναι η περίοδος κατάλυσης των προκολομβιάνικων αυτοκρατοριών-πολιτισμών.
Είναι η περίοδος της αποικιοκρατικής εκμετάλλευσης και των εξοντώσεων. «Στην Τσολούλα οι νέοι φορούν το καλύτερο ρούχο τους, χρυσάφι και φτερό, ποδεμένοι για το γιορτάσι και ρωτάν τον εισβολέα. Τους αποκρίθηκε ο θάνατος. Χιλιάδες νεκροί κείτονταν εκεί. Καρδιές δολοφονημένες που χτυπούν πεσμένες χάμω και στον ανοιχτό υγρό λάκκο φυλάνε το νήμα της μέρας εκείνης. (Μπήκαν σκοτώνοντας πάνω απ’ τα άλογα, κόψανε το χέρι που πρόσφερε με χρυσάφια και λουλούδια το καλωσόρισες, κυκλώσαν την πλατεία, πιαστήκανε τα μπράτσα τους σκοτώνοντας του βασίλειου τον ανθό, βουτώντας όλοι τους μέσα στο αίμα των αιφνιδιασμένων μου αδελφών)».8
Στην ποιητική ενότητα ‘Οι Καταχτητές’, ο ποιητής ανατέμνει πλήρως την περίοδο της αποικιοκρατίας, δίνοντας το περίγραμμα της, γλαφυρά και ουσιαστικά. Οι αποικιοκράτες απεσταλμένοι και εκπρόσωποι των μοναρχικών αυλών, ή απλοί τυχοδιώκτες, συστήνουν «νέες» μορφές κοινωνικής οργάνωσης, μορφές κοινωνικής οργάνωσης που άλλοτε στοιχίζονται και άλλοτε αποκλίνουν από τις ανάγκες της αποικιοκρατικής μητρόπολης. Όπως γράφει ο Eδουάρδο Γκαλεάνο: «Η εποποιία των Ισπανών και των Πορτογάλων στην Αμερική, συνδύασε την προπαγάνδιση της χριστιανικής πίστης με το σφετερισμό και τη λεηλασία του φυσικού πλούτου».9
Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, ο ποιητής συμπυκνώνει τη νοτιοαμερικάνικη γη σε μία τύποις «ενιαία» ολότητα, σε έναν ‘χώρο’ όπου η αποικιοκρατική εκμετάλλευση προκύπτει σταθερά έντονη. Μέσω της αναγωγής από το ειδικό στο γενικό και από το γενικό στο ειδικό, ο ποιητής τείνει να αποδομεί τα χαρακτηριστικά εκείνα που διέπουν την αποικιοκρατία η οποία προκύπτει ως «θραύσμα» εξουσιαστικής επιβολής, ‘συσσώρευσης΄ δια της εκμετάλλευσης-υφαρπαγής της γης, ‘πρόδρομος’ δείκτης’ περισσότερο ανεπτυγμένων τρόπων παραγωγής.
Η ποίηση του CantoGeneral μετασχηματίζεται σε «εργαλείο» καταγγελίας των συνεπειών που επέφερε και των μεταβολών που προκάλεσε η αποικιοκρατική επιβολή, προοικονομώντας και προβάλλοντας τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες, έτσι όπως αναπτύχθηκαν σε χώρες της Νότιας Αμερικής. Ο αγώνας των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων εγγράφεται στα χαρακτηριστικά που προσδιορίζουν το ‘Γενικό Άσμα’ της Νότιας Αμερικής.
«Αφήστε με κάτω απ’ τον ουράνιο θόλο να υποφέρω και να βυθιστώ σα νεκρή ρίζα που δε θα δώσει λάμψη πια. Κάτω στη γη να κατεβώ ως να φτάσω στο στόμα του χρυσαφιού. Θέλω να ξαπλωθώ στη νύχτια10 πέτρα. Θέλω εκεί να φτάσω με τη δυστυχία». Το ποιητικό παλίμψηστο του CantoGeneral διευρύνει και μετατοπίζει τα όρια και το πεδίο της δράσης του. Οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες «γεννούν» και «παράγουν» ανεξάρτητα κράτη, κράτη που δύνανται να ενσωματώσουν τα προσδιοριστικά στοιχεία του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής. Στο CantoGeneral, ο Neruda υπερπροσδιορίζει τη δράση των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων και των ‘κορυφών’ τους.
Η σύνδεση ιστορικού παρελθόντος και παρόντος, η διαρκώς παρούσα εμβάθυνση της ιστορικής μνήμης, η διείσδυση στους νόμους που διέπουν την κοινωνική κίνηση, η έγκληση και η υπόμνηση των αγωνιστικών παραδόσεων του παρελθόντος, τέμνουν το CantoGeneral και την ποιητική ενότητα οι ‘Ελευθερωτές’. «Αυτό είναι το δέντρο των ελεύτερων. Το δέντρο γη, το δέντρο ακόντιο, το δέντρο γροθιά, το δέντρο φωτιά. Το πνίγουν τα φουρτουνιασμένα νερά του νύχτιου καιρού μας, μα στο κατάρτι ζυγιάζεται της εξουσίας του ο τροχός».11
Το «δέντρο» της πάλης των τάξεων, μετατοπίζεται στο πεδίο του έθνους-κράτους, συσσωματώνει την «μήτρα» που παράγει και αναπαράγει τη δράση των κοινωνικών τάξεων και των μερίδων τάξεων. Οι «ελεύτεροι» του χθες είναι οι «σκλαβωμένοι» του κεφαλαιοκρατικού σήμερα και αύριο. Η διαδικασία της κεφαλαιακής συσσώρευσης, η ύπαρξη των ταξικών αγώνων, η συνάρθρωση της ταξικής πολιτικής με την ταξική οικονομική πάλη, η ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ στην θεωρούμενη ως πίσω «αυλή» τους, οι στρατιωτικές δικτατορίες, όλα συναρθρώνονται θαρρείς ολικά και οργανικά στο CantoGeneral.
O Βορειοαμερικάνικος ιμπεριαλισμός αποτελεί το αντεστραμμένο είδωλο της αποικιοκρατικής επιβολής, ευθυγραμμιζόμενος με τις επιδιώξεις των αρχουσών τάξεων και των πλέον ηγεμονικών τους μερίδων. Ο Neruda στη δράση της εργατικής τάξης της χώρας του, της Χιλής, βλέπει τη δράση των εργατικών τάξεων, των πτωχών των υπόλοιπων χωρών του Νότιου ημισφαιρίου.
Και η ίδια η δράση του λαϊκού-εργατικού παράγοντα, η ένταξη στο κομμουνιστικό κόμμα Χιλής και η πάλη μέσα από τις τάξεις του: «Κι έτσι εμείναν ως τα σήμερα οι σημαίες. Τους κέντησε ο λαός την τρυφεράδα του, έρραψε τις ραφές της με τον πόνο του. Τ’ αστέρι κάρφωσε με φλογισμένο χέρι. Κι έκοψε γαλάζιο από πουκάμισο ή στερέωμα για τ’ άστρο της πατρίδας. Το κόκκινο σταλιά σταλιά άρχιζε να γεννιέται».12
Η πάλη των τάξεων δεν προκύπτει «μηχανιστικά» και θετικιστικά, αντιθέτως, αποτελεί απότοκο της θεμελιώδους αντίφασης που δομεί ταυτοτικά τον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής, των χασμάτων που επιφέρει η εμβάθυνση του. Η ίδια η δομική αντινομία/αντίφαση μεταξύ συλλογικής παραγωγής και ατομικής ιδιοποίησης-απόσπασης διαπερνά την κίνηση προς τα εμπρός των βασικών κοινωνικών τάξεων (αστική &ε εργατική). Η πάλη των τάξεων όμως δύναται να διευρυνθεί προς την κατεύθυνση των ενδιάμεσων τάξεων που συνυπάρχουν στον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής (των τάξεων παραπλεύρως), και να αποκρυσταλλωθεί ως προσίδια μορφή συνάρθρωσης άμεσης κοινωνικής πάλης-έμμεσων απελευθερωτικών ιδεολογικών αναφορών. Όπως ανέφερε ο Λουί Αλτουσέρ: «Η πάλη των τάξεων δεν είναι αποτέλεσμα (παράγωγο) της ύπαρξης των κοινωνικών τάξεων: η πάλη των τάξεων και η ύπαρξη τους αποτελούν ένα και το αυτό».13
«Το κόκκινο σταλιά σταλιά άρχιζε να γεννιέται», γράφει ο PabloNeruda. To ποιητικό κόκκινο του αίματος και το δραστικό κόκκινο του αγώνα. Να γιατί το CantoGeneral δύναται να συγκροτηθεί ως κατεξοχήν πεδίο διεξαγωγής της πάλης των τάξεων. Ενσωματώνοντας τη δική του πολιτική στράτευση στο έργο του, ο ποιητής από τη Χιλή διαπερνά, άλλοτε υπόκωφα και υπόγεια, άλλοτε υπέργεια και δραστικά, το πλαίσιο δράσης των κοινωνικών τάξεων, τις αναφορές και τις ταυτότητες τους, την αλληλεπίδραση και συνάμα τη σύγκρουση τους εντός του πλέγματος μίας αδιάκοπής πάλης των τάξεων, μίας πάλης άλλοτε ειρηνικής και άλλοτε περισσότερο βίαιης. Ο ‘χωροχρόνος’ διαστέλλεται, συμπυκνώνει και συμπυκνώνεται στα ‘φουρτουνιασμένα νερά του νύχτιου καιρού μας’. Το «κόκκινο» και οι σημασιοδοτήσεις του ως δυνητικός ‘χώρος’ οργάνωσης της εργατικής τάξης, ευρύτερα του μπλοκ των λαϊκών-υποτελών τάξεων.
Εδώ ανακύπτει το CantoGeneral και οι ενότητες του ως περιοδολογήμενο πεδίο της πάλης των τάξεων: «Είδα το πως βήμα το βήμα καταχτούσαν. Δρόμος τους ήταν μόνο η αντίσταση τους, και χωρισμένοι ίδια σπασμένα ήσαν κομμάτια αστεριού, με δίχως στόματα και δίχως λάμψη. Δεμένοι στην αθόρυβη ενότητα, γινόντουσαν φωτιά, αχτύπητο τραγούδι, πάνω στη γη βήμα του ανθρώπου αργό που μάχες έγινε και βάθια. Αυτοί ήσαν η αξιοπρέπεια που μάχεται για κείνο που είχε ποδοπατηθεί, και ξύπναγε σα σύστημα, το ρυθμό των βίων που χτύπαγαν την πόρτα και κάθονταν στην αίθουσα την κεντρική με τις σημαίες τους».14 Η ταξική πάλη των «από κάτω» εξελίσσεται και εκτυλίσσεται, ως διεκδίκηση της ίδιας της ζωτικής αξιοπρέπειας.
Το ποιητικό πράττειν του Neruda έχει συγκεκριμένη, λαϊκή-εργατική απεύθυνση. Κι ήταν οι εργάτες της πατρίδας του, οι μικροί αγρότες, αυτοί που τον έκρυψαν και του παρείχαν στέγη όταν ο ποιητής βρέθηκε κυνηγημένος από το καθεστώς του Γονσάλες Βιδέλα. Το επίτευγμα του PabloNeruda είναι ότι παρουσιάζει την ιστορία και το προτσές κίνησης της ιστορίας της Νότιας Αμερικής ως ιστορία της πάλης των τάξεων και των μορφών που αυτή προσλαμβάνει. Μία ιστορία την οποία διαμεσολαβεί ποιητικά.
Το CantoGeneral αποτελεί την ποιητική επιτομή του διεθνισμού, της διεθνιστικής-προλεταριακής αλληλεγγύης και της ενεργής αντιφασιστικής ταυτότητας. (Όπως διαφαίνεται στη συλλογή ‘Να ξυπνήσει ο ξυλοκόπος’, που συνιστά επίσης μία ποιητική καταδίκη της δράσης του Βορειοαμερικάνικου ιμπεριαλισμού), ενώ όσον αφορά την κοινωνική του γείωση, την κατανόηση του κοινωνικοιστορικού γίγνεσθαι και την στηλίτευση της κοινωνικής-ταξικής αδικίας και των κοινωνικών-ταξικών ανισοτήτων, θυμίζει το διήγημα ‘Λουκέρνη’ του Λέοντος Τολστόι. Για τον Neruda, η πατρίδα λειτουργεί ως πεδίο ταξικής πάλης, συνιστώντας τον ‘χώρο’ εντός του οποίου «αναπαράγεται» ο εργάτης «λαός» όχι ως φθαρμένη μάζα, αλλά ως συλλογικός ‘δρων παράγων της παραγωγής’. (Νίκος Πουλαντζάς). Η πατρίδα λαός, η πατρίδα συλλογικός εργάτης, ανάγεται στο μείζον, προσομοιάζει ως χώρος δυνητικής ικανοποίησης των αναγκών του.
Ο διαλεκτικός υλισμός του PabloNeruda προχωρά παράλληλα με την ποιητική του έμπνευση. Η κάθε ποιητική συλλογή που συγκροτεί και συνέχει το όλον CantoGeneral, αποτελεί και ένα κοινωνικό επίπεδο, μικρογραφία και τοιχογραφία συνάμα της διεξαγόμενης πάλης των τάξεων. Διότι το CantoGeneral είναι λαϊκό και καθολικό, εργατικό και συμπυκνωμένο σε εικόνες και σε σπαράγματα μίας βαθιάς πίστης στην δυνατότητα της λαϊκής-εργατικής απελευθέρωσης. Η ταξική πάλη είναι πολιτική στο βαθμό που είναι και ποιητική, είναι διαλεκτική δια της αποκλίνουσας πορείας των κοινωνικών δυνάμεων στο βαθμό που είναι και διαδικασία «αναπαραγωγής» της ιστορίας ως κίνησης και ως συνειδητοποίησης.
Το CantoGeneral αντανακλά τη δραστηριοποίηση αντίρροπων κοινωνικών δυνάμεων, τη λειτουργία του κράτους αφενός μεν ως παράγοντα ισχύος, αφετέρου δε ως παράγοντα απόσπασης ‘συναίνεσης’, την αλληλουχία αποικιοκρατίας-ιμπεριαλισμού, τη μνήμη των ιθαγένικων πολιτισμών, την πάλη των ιθαγένικων λαών, την κινητοποίηση του λαϊκού μπλοκ και πολιτικών δυνάμεων. Αν το σημαίνον είναι η πάλη των τάξεων, το σημαινόμενο είναι η πολλαπλή δράση που συγκροτεί και επικαθορίζει την πάλη των τάξεων.
Και το ποιητικό magnumopus του Neruda αποτυπώνει ποιητικά την όλη ιστορική εξέλιξη και μετεξέλιξη του Νότιου ημισφαιρίου της Αμερικάνικης ηπείρου, παραπέμποντας στην πάλη των τάξεως ως μείζον συμβάν, αποτελώντας «λόγο», σκέψη», στοιχείο συνύφανσης της κοινωνικής με την ποιητική πάλη. Είναι η ιδιότυπη συνύφανση της απτής δια της πορείας του ποιητή πράξης με την εξωτερίκευση της πνευματικής (δια του λόγου) καταγραφής. Η σημαντικότητα του ‘Γενικού Άσματος’ έγκειται και στην καταγραφή μίας πορείας που δεν μπορεί να είναι άλλη από την μαρξιστική πάλη των τάξεων, αποτελώντας (διαμέσου των σελίδων του, της βιωματικής θα λέγαμε παρατήρησης, της ζώσας και δρώσας ιστορίας-προτσές), το κατεξοχήν πεδίο εξέλιξης και ευόδωσης της.
Το ‘Γενικό Άσμα’ είναι το πεδίο αποκρυστάλλωσης της πάλης των τάξεων, ποιητικά και κοινωνικά, πολιτικά και ιστορικά, ιδεολογικά και ανθρωπολογικά.
«Πατρίδα, έχεις γεννηθεί από ξυλοκόπους, από τέκνα αβάφτιστα, από μαραγκούς, από κείνους που δώσαν σαν παράξενο πουλί μια σταγόνα αίμα πετούμενο και σήμερα θα γεννηθείς και πάλι σκληρή, μες από κει που ο προδότης και ο δεσμοφύλακας σε πιστεύανε παντοτεινά θαμμένη. Σήμερα, όπως και τότε, θα γεννηθείς απ’ το λαό. Σήμερα θα βγεις μες απ΄ το κάρβουνο και τη δρόσο. Σήμερα θα καταφέρεις να τραντάξεις τις πόρτες με χέρια κακοπαθιασμένα, με κομμάτια ψυχής που περισώθηκε με δέσμες από βλέμματα που ο θάνατος δεν έσβησε: εργαλεία φοβερά κάτω απ’ τα κουρέλια, έτοιμα για τη μάχη».15
Σε αυτό το ποιητικό έργο-σταθμό για την ισπανόφωνη ποίηση, ο PabloNeruda πραγματώνει ποιητικά την ιστορική εξέλιξη της ηπείρου, καθώς και τη συνακόλουθη ταξική πάλη. Σαν να πραγματώνει με έναν ιδιαίτερο τρόπο την αναφορά του Μαρξ:
«Είναι αυτή ακριβώς η διαμόρφωση που επιφέρει πάνω στον αντικειμενικό κόσμο, με την οποία ο άνθρωπος αποδείχνει τον εαυτό του σαν ειδολογική ύπαρξη. Η παραγωγή αυτή είναι η δραστήρια ζωή του σαν είδος. Μέσα από την εργασία, η φύση εμφανίζεται σαν δικό του έργο και δική του πραγματικότητα. Το αντικείμενο της εργασίας, επομένως, η αντικειμενοποίηση της ειδολογικής ζωής του ανθρώπου: γιατί ο άνθρωπος αναπαράγει τον εαυτό του όχι μόνο πνευματικά στη συνείδηση του, αλλά δραστήρια και ουσιαστικά· και μπορεί έτσι να κοιτάζει τον εαυτό του· σ’ έναν κόσμο που ο ίδιος δημιούργησε».16
Ο ποιητής βιώνει τον κοινωνικά αισθητήριο κόσμο ολικά, την τροχιά της ιστορίας εξελικτικά, «κοιτάζοντας τον εαυτού του», υπό το πρίσμα της ποιητικής του «κατασκευής». Ο Νeruda ποιητικά πράττοντας, θέλει να πραγματώσει τον εργάτη-παραγωγό του πλούτου υποκειμενικά, φορέα μίας λανθάνουσας δομικής κοινωνικής μεταβολής. «Και ξανά θα γεννηθεί τούτος ο λόγος, σ’ έναν άλλο ίσως καιρό με δίχως βάσανα, δίχως τα ρυπαρά τριχίδια που προσκολλήθηκαν σα μαύρα αγριόχορτα στο τραγούδι μου, και ξανά θα φλέγεται στα ύψη η καφτή κι έναστρη καρδιά μου».17
Με τη δύναμη που του δίνει η ποίηση και ο λόγος της ποίησης, ο Neruda «απαλλοτριώνει τους απαλλοτριωτές», συγκροτώντας μία ολόκληρη εννοιολογική κατασκευή η οποία διαβάζεται και ως ιστορία ακριβώς διότι εμφιλοχωρεί και «εδαφικοποιείται» στο πεδίο αυτού που θα αποκαλούσαμε ιστορική εξέλιξη και πάλη των τάξεων.
1 Βλέπε σχετικά, Neruda Pablo, ‘Αμόρ Αμέρικα’ ,(‘Το Φωτιστικό στη Γη’), Canto General, Μετάφραση: Στρατηγοπούλου Δανάη, Εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα, 1973, σελ. 34.
2 Βλέπε σχετικά, Neruda Pablo, ‘Τα Ορυχτά….ό.π., σελ. 43.
3 Βλέπε σχετικά, Neruda Pablo, ‘Υψώματα του Μάτσου Πίτσου…ό.π., σελ. 66-67.
4 Βλέπε σχετικά, Μαρξ Καρλ, ‘Οικονομική και Φιλοσοφικά Χειρόγραφα’, Πρόλογος: Κολλέτι Λούτσιο, Μετάφραση: Γραμμένος Μπάμπης, Εκδόσεις Γλάρος, Αθήνα, 1975, σελ. 154-155.
5 Βλέπε σχετικά, Μαρξ Καρλ, ‘Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη’, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα, 2012, σελ.9.
6 Βλέπε σχετικά, Νeruda Pablo, ‘Υψώματα του Μάτσου Πίτσου…ό.π, σελ. 68-69.
7 Βλέπε σχετικά, Neruda Pablo, ‘Υψώματα του Μάτσου Πίτσου…ό.π., σελ. 69.
8 Βλέπε σχετικά, Neruda Pablo, ‘Έρχονται κατά τα νησιά’, ‘Οι Καταχτητές…ό.π., σελ. 79-80.
9 Βλέπε σχετικά, Γκαλεάνο Εδουάρδο, ‘Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής’, Τόμος Α’, Μετάφραση: Κονδύλης Φώντας, Εκδόσεις Κουκκίδα, Αθήνα, 2008, σελ. 27.
10 Βλέπε σχετικά, Neruda Pablo, ‘Eλεγείο…ό.π’., σελ. 90.
11 Βλέπε σχετικά, Neruda Pablo, ‘Οι Ελευθερωτές…΄ό.π., σελ. 112.
12 Βλέπε σχετικά, Neruda Pablo, ‘Πως γεννιούνται οι σημαίες’, ‘Η προδομένη άμμο…ό.π., σελ. 76.
13 Αναφέρεται στο: Σακελλαρόπουλος Σπύρος & Σωτήρης Παναγιώτης, ‘Αναδιάρθρωση & Εκσυγχρονισμός. Κοινωνικοί και πολιτικοί μετασχηματισμοί στην Ελλάδα της δεκαετίας του 90’, Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα, 2004, σελ.26.
14 Βλέπε σχετικά, Neruda Pablo, ‘Ο Λαός’, ‘Τα λουλούδια του Πουνιτάκι…ό.π.,’ σελ. 78-79.
15 Βλέπε σχετικά, Neruda Pablo, ‘Ξεσηκωμένη Αμερική’, ‘Οι Ελευθερωτές…ό.π.,’ σελ. 138.
16 Βλέπε σχετικά, Μαρξ Καρλ, ‘Οικονομικά και Φιλοσοφικά Χειρόγραφα…ό.π, σελ. 98.
17 Βλέπε σχετικά, Neruda Pablo, ‘Εδώ τελειώνω’, ‘Εγώ Είμαι…ό.π., σελ. 215.

___________

Ειδήσεις