Θέαση στη Φωτογραφία: Εκφράσεις του ανθρώπινου προσώπου την στιγμή που απολαμβάνει το νερό μαζί του και η κατσικούλα

Θέαση στη Φωτογραφία: Εκφράσεις του ανθρώπινου προσώπου την στιγμή που α...:

 Ζωή Στο Χωριό ·    Ραψάνη Λάρισας

http://fotografia-gr.blogspot.com/

Καλημέρα σας, σ' αυτό το στιγμιότυπο της φωτογραφίας αισθάνεται κανείς μια έντονη συγκίνηση στην συνύπαρξη ανθρώπου και ζώου για να ξεδιψάσουν στην πηγή !!
"Η Φωτογραφία της Ημέρας' - Τρίτη, 31 Ιουλίου 2018
Εκφράσεις του ανθρώπινου προσώπου την στιγμή που απολαμβάνει το νερό μαζί του και η κατσικούλα
Ζωή Στο Χωριό // Ραψάνη Λάρισας

ΕΣΕ Ρεθύμνου: Είμαστε εδώ για να μείνουμε! (για τη στέγη και ενάντια στην τουριστικοποίηση

Δημήτρης Κ. Τζανακάκης

ΡΕΘΥΜΝΟ

ΕΣΕ Ρεθύμνου: Είμαστε εδώ για να μείνουμε! (για τη στέγη και ενάντια στην τουριστικοποίηση) // Η μονοκαλλιέργεια του τουρισμού στο Ρέθυμνο, όπως και σε άλλες πόλεις, δημιουργεί ένα εχθρικό περιβάλλον για τους κατοίκους και μια δυστοπία για το μέλλον. (Όμως αυτά δεν τα λέμε διότι παρακαλώ ...προσβάλλουν την καθωσπρεπισμένη τουριστική μας κοινωνία στο Ρέθυμνο... Και χαλούν την εικόνα μας... Πόλεις όπως το Ρέθυμνο έχουν συνήθως ένα μεγάλο χαλί. Και κάτω από αυτό χώνουν και σκεπάζουν τα πάντα...

 -Δ.Τζ.)

~~~~~~

"Περιστατικά σαν τα ακόλουθα γίνονται όλο και συχνότερα:

- Η Μ.Κ., φοιτήτρια, αναγκάστηκε να εκκενώσει στο σπίτι της τον Απρίλη για να νοικιαστεί σε τουρίστες.

- Ο Κ.Χ., αναπληρωτής καθηγητής, δεν βρήκε σπίτι και παραιτήθηκε.

- Η Κ.Ο., εργαζόμενη στη σεζόν, παίρνει 580 ευρώ για 10 ώρες εργασίας χωρίς ρεπό.

- Ο Σ.Τ. κάνει πρακτική άσκηση στη σεζόν με 350 ευρώ για 10-12 ώρες εργασίας.

- Σε τρία άτομα, εποχικά εργαζόμενους στο πανεπιστήμιο, ζητήθηκε ενοίκιο 1.400 ευρώ για ένα τεσσάρι.

- O Μ.Χ., μετανάστης από Συρία, βάφει πολυτελή ξενοδοχεία με εξευτελιστικό μεροκάματο και ανασφάλιστος.

- Η Α.Π., αμείβεται με το βασικό μισθό ( 431,75 ευρώ ) και δίνει τον μισό στο νοίκι.

- Τετραμελής οικογένεια με δύο εργαζόμενους δεν μπορεί να βρει αξιοπρεπές σπίτι σε λογική τιμή.

Ποιο είναι το νήμα που ενώνει όλα τα παραπάνω περιστατικά; Ο τουρισμός στην Κρήτη, όπως και σε άλλες περιοχές, αποτελεί βαριά βιομηχανία, με κέρδη για τους λίγους και συνθήκες δουλείας για τους πολλούς. Παράλληλα δημιουργεί ένα περιβάλλον εχθρικό για τους κατοίκους. Το Ρέθυμνο από τον Απρίλη φτιασιδώνεται για να μετατραπεί σε τουριστικό πάρκο και να υποδεχτεί τους μόνους επιθυμητούς κατοίκους του: τους τουρίστες. Με πρόσχημα την ανάπτυξη, η τουριστική βιομηχανία διεκδικεί κάθε εκατοστό των παραλιών, των δημόσιων χώρων και της υπαίθρου, μολύνοντας και περιορίζοντας τη φύση και τους δημόσιους χώρους.

Η ενοικίαση σπιτιών για τουριστική εκμετάλλευση έχει εκτινάξει τα ενοίκια στα ύψη, δημιουργώντας παράλληλα έλλειψη σπιτιών για ενοικίαση. Το κυνήγι του κέρδους από τους ιδιοκτήτες σπιτιών καταλήγει σε περιστατικά κανιβαλισμού. Ταυτόχρονα, όσοι ενοικιάζουμε βρισκόμαστε υπό τη συνεχή απειλή πιθανής έξωσης για την περισσότερο επικερδή τουριστική εκμετάλλευση. Οι κάτοικοι αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμοι, χρήσιμοι μόνο για να εξυπηρετήσουν τον τουρίστα σε άθλιες εργασιακές συνθήκες ενώ χρησιμοποιούνται ως ενοικιαστές και καταναλωτές τον υπόλοιπο χρόνο. Η ποιότητα των παροχών στους κατοίκους είναι μηδαμινή, και τα δημοτικά τέλη δυσανάλογα.

Τέλος, η μονοκαλλιέργεια του τουρισμού και ο υποβιβασμός κάθε άλλης παραγωγικής δραστηριότητας ενέχουν πάντα τον κίνδυνο η πόλη να καταρρεύσει σε περίπτωση που σταματήσει να πουλά το τουριστικό. Και η “φούσκα” του τουρισμού φαίνεται να εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από την ύπαρξη αστάθειας και πολέμου στις γειτονικές χώρες, συνθήκη στην οποία συμβάλλει ενεργά το ελληνικό κράτος.

Είμαστε εδώ για να μείνουμε! Θέλουμε αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και κατοικίας και ελεύθερους δημόσιους χώρους στην πόλη που ζούμε".

__________

ΕΣΕ (Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση) Ρεθύμνου
https://eserethymnou.espivblogs.net/

ΑΝΤΙΟ ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΠΟΙΗΤΗ ΜΑΝΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟ

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ

Καλό Ταξίδι στην χώρα των ποιητών αγαπητέ μας Μάνο

Ο Μάνος Ελευθερίου, ένας βέρος Συριανός όπως τον αποκαλούσαν όλοι, γεννήθηκε το 1938 και μεγάλωσε στην Ερμούπολη της Σύρου. Παιδί ναυτικού, ήρθε με την οικογένειά του από τη Σύρο στην Αθήνα σε ηλικία 14 ετών. Η γνωριμία του με τον Άγγελο Τερζάκη το 1955 ήταν καθοριστική για τη ζωή του. Ο Τερζάκης τον προτρέπει να παρακολουθήσει μαθήματα στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου ως ακροατής. Το 1956 γράφεται στο τμήμα θεάτρου της Σχολής Σταυράκου με καθηγητές τον Χρήστο Βαχλιώτη, Γιώργο Θεοδοσιάδη και Γρηγόρη Γρηγορίου.

Υπηρετώντας στο στρατό ο Ελευθερίου αρχίζει να γράφει θεατρικά εργα και ποιήματα ενώ εκδίδει μόνος του την πρώτη ποιητική του συλλογή Συνοικισμός σε ηλικία 24 ετών. Την ίδια εποχή στα Ιωάννινα γράφει τους πρώτους στίχους, ανάμεσα στους οποίους ήταν και «Το τρένο φεύγει στις 8:00» που αργότερα μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης. Τον Οκτώβριο του 1963 ξεκινά να εργάζεται στο «Reader’s Digest» όπου και παρέμεινε για τα επόμενα δεκαέξι χρόνια. Κυκλοφορούν τα πρώτα του διηγήματα ενώ από το 1964 αρχίζει να συνεργάζεται γράφοντας στίχους με τους Χρήστο Λεοντή και Μίκη Θεοδωράκη.

Ο Μάνος Ελευθερίου συνεργάστηκε σχεδόν με όλους τους Έλληνες συνθέτες τον Δήμο Μούτση, τον Γιάννη Μαρκόπουλο, τον Σταύρο Κουγιουμτζή τον Θανάση Γκαϊφύλλια, τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Γιάννη Σπανό, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, τον Γιώργο Χατζηνάσιο, τον Αντώνη Βαρδή και πολλούς άλλους.

Παράλληλα γράφει και εικονογραφεί παραμύθια για παιδιά. Την δεκαετία του ‘90 αρθρογραφεί και συγχρόνως κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές στον Αθήνα 9,84 και στο Δεύτερο Πρόγραμμα. Το 1994 εκδίδει τη πρώτη του νουβέλα με τίτλο Το άγγιγμα του χρόνου. Το 2004 δημοσιεύει το πρώτο του μυθιστόρημα Ο Καιρός των Χρυσανθέμων που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2005. Το 2013 ο Μάνος Ελευθερίου, βραβεύθηκε για τη συνολική προσφορά του από την Ακαδημία Αθηνών.

Αγαπούσε με πάθος τη Σύρο και την ιστορία της, εξαιτίας του έχουμε τα ωραιότερα βιβλία όπως «Το θέατρο στην Ερμούπολη τον εικοστό αιώνα», «Φωτογραφίες και σήματα Ελλήνων και ξένων φωτογράφων της περιόδου 1859-1910», «Ενθύμιο Σύρας φωτογραφίες και καρτ ποστάλ από το 1860-1950», «Νεοκλασική Ερμούπολη, Ενθύμιον Σύρου: Σύρος ένα νησί – Μια ιστορία», «Καρτ ποστάλ και φωτογραφίες του 19ου και του 20ού αιώνα», «Ερμούπολη, Μια πόλη στη λογοτεχνία» (Επιμέλεια Μάνος Ελευθερίου).

Στο τελευταίο του μυθιστόρημα Φαρμακείον Εκστρατείας πρωταγωνιστής είναι ένας ηλικιωμένος συγγραφέας που επιστρέφει στη γενέτειρά του κι ακολουθεί εικόνες, σκιές, μυρωδιές αναζητώντας τα φάρμακα που χρειάζονται όσοι πάσχουν από αναμνήσεις και μοναξιά. Κουβεντιάζει με ζώντες και τεθνεώτες, μονολογεί κι αφηγείται μονολόγους άλλων μοναχικών ανθρώπων, που οι φωνές, οι αλήθειες κι οι φαντασίες τους συνθέτουν έναν θεατρικό μονόλογο για μια χειμαρρώδη ζωή.

___________

http://www.elculture.gr/

Αντίο στον ποιητή Μάνο Ελευθερίου

Έφυγε ένας σπουδαίος άνθρωπος ο Μάνος Ελευθερίου

Σε ηλικία 80 ετών έφυγε σήμερα από τη ζωή από ανακοπή καρδιάς ο σπουδαίος Έλληνας ποιητής, στιχουργός και πεζογράφος Μάνος Ελευθερίου ● Είχε βραβευθεί από την Ακαδημία Αθηνών για τη συνολική προσφορά του στον χώρο των γραμμάτων ● «Είναι μια φυσική συνέπεια ο θάνατος. Το δραματικό είναι να φεύγουν νέοι άνθρωποι», έλεγε πρόσφατα ο ίδιος στην «Εφ.Συν.».

Αντίο στον ποιητή Μάνο Ελευθερίου

ΜΟΥΣΙΚΑ ΝΕΑ

Δέκα μεγάλα τραγούδια από τον Μάνο Ελευθερίου

Ποιητής, στιχουργός, πεζογράφος, ο Μάνος Ελευθερίου ήταν ένας από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους του ελληνικού πολιτισμού των τελευταίων δεκαετιών. Η συνεισφορά του άλλωστε στο ελληνικό τραγούδι είναι αξεπέραστη, με τραγούδια που έχουν ήδη χαραχτεί στη συλλογική μας μνήμη.

Πάνος Αϊβαλής

ΝΕΑ ΜΑΚΡΗ

ΑΝΤΙΟ ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΠΟΙΗΤΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΑΝΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

Είχα την τύχη να τον συναντώ την δεκαετία του'90 για χρόνια κάθε Κυριακή πρωί στο Ράδιο Αττική 99,4 FM στο Μαρκόπουλο Αττικής που είχε μια ραδιοφωνική εκπομπή με τον Δημήτρη Αρβανιτάκη για το ελληνικό τραγούδι, μετά την δική μου εκπομπή "Πολιτισμικές αναζητήσεις". Θυμάμαι έναν σεμνό άνθρωπο με την μόνιμη τραγιάσκα του, ήταν προσιτός και πάντα ήρεμος, ως ένας ποιητής που ήταν και ο τρόπος ζωής του. Καλό Ταξίδι στην χώρα των ποιητών αγαπητέ Μάνο.       «Εφ.Συν.»

http://yfos-texnes.blogspot.com/

Γεώργιος Ν. Λεοντσίνης, «Η βύθιση του πολεμικού πλοίου HMS Gloucester (22 Μαΐου 1941), τα Κύθηρα , τα Αντικυθηρα και η μάχη της Κρήτης»

George Leontsinis

ΚΥΘΗΡΑ

George N. Leontsinis, “The Sinking of the Warship HMS Gloucester ( 22 May 1941): Kythera, Antikythera, and the Battle of Crete", paper presented in the 11th Biennial Conference entitled “Crisis, Criticism and Critique in Contemporary Greek Studies", The University of Sydney (7th-9th December 2012). This paper, in an extended version, will be published (in Greek) in the journal Kefalliniaka Chronika (Κεφαλληνιακά Χρονικά) [forthcoming 2018]:

Γεώργιος Ν. Λεοντσίνης, «Η βύθιση του πολεμικού πλοίου HMS Gloucester (22 Μαΐου 1941), τα Κύθηρα, τα Αντικύθηρα και η μάχη της Κρήτης» , στο αμέσως προσεχές τεύχος του περιοδικού «Κεφαλληνιακά Χρονικά» (με αναφορά και ανάδειξη επίσημης επίσκεψης που πραγματοποιήθηκε στα Κύθηρα την ημέρα της επετείου (22 Μαΐου του έτους 2001), όταν ομάδα Βρετανών και άλλων από άλλες εθνικότητες, συγγενών των θυμάτων (39 συνολικά), μεταξύ των οποίων και έξι επιζώντες, ταξίδεψαν στα Κύθηρα, με εκπρόσωπους του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού, της Κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου, του Δημάρχου της πόλης Gloucester και λοιπών επιζώντων στρατιωτών, προκειμένου να συναντήσουν και να ευχαριστήσουν πρωταρχικά και ιδιαιτέρως τρεις κατοίκους των Κυθήρων και, μαζί με αυτούς, όλους τους Κυθηρίους για την φιλοξενία και την περίθαλψη, που τούς προσέφεραν στη συγκεκριμένη δύσκολη χρονική στιγμή της ζωής τους - το άρθρο αναδεικνύει το τραγικό γεγονός αυτό καθεαυτό, σε συνδυασμό όμως με την ιδιαιτέρως σημαντική αυτήν επετειακή εκδήλωση τιμής και μνήμης των απολεσθέντων στη θάλασσα των Κυθήρων και που ο Δήμος Κυθήρων με ιδιαίτερη επιτυχία αποδέχθηκε και διοργάνωσε).

ΛΗΞΟΥΡΙ- ΚΑΦΕΝΕΣ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ

Dionisis Vitsos

ΖΑΚΥΝΘΟΣ

ΛΗΞΟΥΡΙ- ΚΑΦΕΝΕΣ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ

Ο μεγαλύτερος σε μέγεθος σεισμός στον ευρωπαϊκό χώρο τον 20ο αιώνα χτύπησαν κοντά στην Αμοργό...

  Εννέα (9)  Ιουλίου 1956 όταν 7,5 Ρίχτερ χτύπησαν κοντά στην Αμοργό   

Ο μεγαλύτερος σε μέγεθος σεισμός στον ευρωπαϊκό χώρο τον 20ο αιώνα. Εκδηλώθηκε τα ξημερώματα της 9ης Ιουλίου 1956 κι έπληξε, κυρίως, τη Σαντορίνη. Συνοδεύτηκε από τσουνάμι ύψους 25 μέτρων και προκάλεσε θύματα και σημαντικές καταστροφές.

Ο Εγκέλαδος προειδοποίησε το μεσημέρι της 8ης Ιουλίου με μία σεισμική δόνηση της τάξης των 4,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, με επίκεντρο τη θαλάσσια περιοχή νότια της Αμοργού. Δεν φαίνεται να ανησύχησε ιδιαίτερα τον πληθυσμό των Κυκλάδων, που συνέχισε τις καθημερινές του δραστηριότητες.

Τα ξημερώματα της 9ης Ιουλίου (05:11) εκδηλώθηκε ο κυρίως σεισμός από τον ίδιο εστιακό χώρο και κατέλαβε εξ απήνης τους κατοίκους των Κυκλάδων, που εκείνη την ώρα βρίσκονταν στις αγκάλες του Μορφέως. Ήταν μεγέθους 7,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και έντασης 9 βαθμών της κλίμακας Μερκάλι. Όπως έγραψαν χαρακτηριστικά οι εφημερίδες της εποχής, η σεισμική δόνηση ισοδυναμούσε με την έκρηξη 10.000 ατομικών βομβών.

Ο σεισμός έπληξε κατά βάση τη Σαντορίνη, όπου καταμετρήθηκαν 53 νεκροί και καταγράφηκαν οι σοβαρότερες ζημιές. Το 35% των σπιτιών κατέρρευσαν και το 45% παρουσίασαν μεγάλες ή μικρές ζημιές. Ολοσχερώς καταστράφηκαν σχεδόν όλα τα δημόσια κτίρια. Εκτός από τη Σαντορίνη, σοβαρές βλάβες υπέστησαν τα νησιά Αμοργός, Ανάφη, Αστυπάλαια, Ίος, Πάρος, Νάξος, Κάλυμνος, Λέρος, Πάτμος και Λειψοί. Συνολικά, καταστράφηκαν 529 σπίτια, 1.482 έπαθαν σοβαρές βλάβες και 1.750 ελαφρές. Οι τραυματίες ξεπέρασαν τους 100.

Ο κύριος σεισμός συνοδεύτηκε από μεγάλο θαλάσσιο κύμα βαρύτητας (τσουνάμι), το ύψους του οποίου έφθασε τα 25 μέτρα στη νοτιοανατολική ακτή της Αμοργού, τα 20 μ. στη βορειοδυτική ακτή της Αστυπάλαιας, τα 10 μ. στη Φολέγανδρο και ήταν ασθενέστερο σε διάφορες άλλες ακτές του Νοτίου Αιγαίου μέχρι τη Σμύρνη. Από το τσουνάμι μία γυναίκα έχασε τη ζωή της στην Κάλυμνο, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής. Το τσουνάμι εξασθενημένο έφθασε μέχρι την Καλαμάτα και κατέστρεψε πολλές μικρές βάρκες που βρίσκονταν στο λιμάνι.

Ο σεισμός έβαλε σε δοκιμασία τον κρατικό μηχανισμό, που δεν είχε συνέλθει ακόμη από τους μεγάλους σεισμούς του 1953 στη Ζάκυνθο, την Κεφαλλονιά και την Ιθάκη. Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής κήρυξε τη Σαντορίνη σε κατάσταση «τοπικής συμφοράς μεγάλης εκτάσεως» και επισκέφθηκε ο ίδιος την πληγείσα περιοχή στις 14 Ιουλίου.

Πολλές χώρες προσφέρθηκαν να στείλουν βοήθεια για την ανακούφιση των σεισμοπλήκτων. Η μόνη χώρα της οποίας τη βοήθεια αρνήθηκε η Ελλάδα ήταν η Μεγάλη Βρετανία, ίσως λόγω του Κυπριακού, που τότε βρισκόταν σε έξαρση με την εξέγερση της ΕΟΚΑ.

Μία από τις πιο σημαντικές παρενέργειες του μεγάλου σεισμού ήταν η μεγάλη εσωτερική μετανάστευση του πληθυσμού της Σαντορίνης, κυρίως προς την Αθήνα.

__________
https://www.sansimera.gr

ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΜΟΥΤΖΑΝ- ΜΑΡΤΙΝΕΓΓΟΥ (Ζάκυνθος 1801-1832): «ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ»

Dionisis Vitsos

ΖΑΚΥΝΘΟΣ 

Το πορτρέτο είναι έργο του Καντούνη

«Εγώ εφοβόμουν μεγάλως όλα εκείνα τα κακά, που ημπορούν να συνέβουν εις μίαν υπανδρευμένην, αλλά περισσότερον από όλα εφοβόμουν μεγάλως μην είχε τύχει να πάρω κανένα από εκείνους τους άνδρας, οπού θέλουν να έχουν την γυναίκα τους ωσάν σκλάβα, και την νομίζουν διά κακήν, οπόταν αυτή ωσάν σκλάβα δεν θέλει να φέρεται. Βλέποντας τέλος πάντων και τον αδελφόν μου τοιούτης λογής ενάντιον εις την γνώμην οπού είχα διά το μοναστήρι, εκοινολόγησα, τόσον εις αυτόν ωσάν και εις τον θείον μου, τον στοχασμόν οπού μου ήλθε διά να υπάγω να ησυχάσω εις εκείνο το μετόχι μας, οπού εδώ επάνω ήδη εμελέτησα.

Τούτο το πράγμα εφάνη απαίσιον και εις τους δύο, όθεν εγώ τότε ευρέθηκα εις την μεγαλυτέραν στενοχωρίαν, οπού δύναται να ευρεθεί άνθρωπος εις τον κόσμον. Όχι να υπάγω να ησυχάσω –διατί δεν ηθέλησαν οι συγγενείς μου– όχι να υπανδρευθώ –διατί εγώ δεν ήθελα– έπρεπε λοιπόν να μείνω διά παντός εις το σπίτι. .

Διά παντός εις το σπίτι! Α! τούτος ο στοχασμός με έκαμνε να τρομάζω· εγώ έβλεπα καλά πως τούτο το σπίτι εξ αποφάσεως ήθελε μου προξενήσει γλήγορον και κακόν θάνατον. Μέρα και νύκτα κλεισμένη, χωρίς να δύναμαι να πηγαίνω μήτε εις εκκλησίαν, μήτε εις περιδιάβασιν, χωρίς να έχω την παραμικράν ξεφάντωσιν, χωρίς να έχω πλέον ελπίδα διά να αλλάξω ζωήν, χωρίς να ακούω άλλην ομιλίαν παρά εκείνην του πατρός μου (επειδή ο αδελφός μου και ο θείος μου ή ολίγον ή τίποτε συνομιλούσαν μαζί με εμάς τες γυναίκες), ο οποίος άλλο δεν έκανε, παρά να λέγει τα πλέον δυστυχισμένα και μελαγχολικά λόγια οπού ποτέ να ειπώθησαν, ήσαν όλα πράγματα, οπού μου έδιναν μίαν μεγαλοτάτην θλίψιν και στενοχωρίαν, πάθη οπού γλήγορα εξ αποφάσεως έμελλε να με γκρεμνίσουν εις το μνήμα..»

ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΜΟΥΤΖΑΝ- ΜΑΡΤΙΝΕΓΓΟΥ (Ζάκυνθος 1801-1832): «ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ»

~~~~~~

Η πρώτη ελληνίδα συγγραφέας. Το γνωστότερο έργο της είναι η Αυτοβιογραφία της, ενώ από τα υπόλοιπα έργα της (θεατρικά έργα και ποιήματα) έχουν σωθεί ελάχιστα, αφού μετά θάνατον τα κατέστρεψε ο γιος της Ελισαβέτιος ...για να διασώσει τη φήμη της μητέρας του. Οι γονείς της,Φραγκίσκος Μουτζάν και Αγγελική Σιγούρου, προέρχονταν από δύο από τις παλιότερες αριστοκρατικές οικογένειες της Ζακύνθου.

~~~

Από μικρή είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την μάθηση και τα γράμματα και παρόλο που η εκπαίδευσή της ήταν περιορισμένη (είχε κατ’ οίκον δασκάλους τρεις κληρικούς), η ίδια με προσωπική μελέτη απέκτησε γνώσεις της αρχαίας ελληνικής, της ιταλικής και της γαλλικής γλώσσας. Παράλληλα επιδιδόταν στο γράψιμο ποιημάτων, θεατρικών έργων στα ελληνικά και τα ιταλικά και μεταφράσεων από την αρχαία ελληνική γραμματεία και επιθυμία της ήταν να μην παντρευτεί, αλλά να αφοσιωθεί στην μελέτη και την συγγραφή. 

Εξαιτίας των αντιρρήσεων της οικογένειάς της αντιπρότεινε να κλειστεί σε μοναστήρι ή να αποσυρθεί σε μία κατοικία της οικογένειας στην ύπαιθρο, όμως και αυτές οι επιθυμίες της δεν γίνονταν δεκτές από τους δικούς της. 

Μπροστά στην προοπτική να παραμείνει ανύπαντρη και να κατοικεί με τους γονείς της χωρίς να έχει το δικαίωμα να βγαίνει από το σπίτι, αποφάσισε να φύγει κρυφά από το νησί, αλλά μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα επέστρεψε χωρίς να την αντιληφθεί κάποιο μέλος της οικογένειάς της και τελικά αναγκάστηκε να υποχωρήσει και δεχτεί την επιθυμία των δικών της να παντρευτεί. 

Η ανεύρεση γαμπρού στην Ζάκυνθο ήταν ιδιαίτερα δύσκολη και γι’ αυτόν τον λόγο ο θείος της πρότεινε να ταξιδέψουν στην Ιταλία όπου θα ήταν πιο εύκολο να βρεθεί σύζυγος για την Ελισάβετ και την αδερφή της, που ήταν και αυτή σε ηλικία γάμου, όμως το ταξίδι δεν έγινε εξαιτίας μιας ασθένειας του πατέρα της. 

~~~

Εν τω μεταξύ βρέθηκε υποψήφιος σύζυγος, ο Νικόλαος Μαρτινέγκος, ο οποίος όμως καθυστερούσε την επισημοποίηση της γαμήλιας συμφωνίας με συνεχείς διαπραγματεύσεις για το ύψος της προίκας, αλλά τελικά ο γάμος τελέστηκε μετά από 16 μήνες, το καλοκαίρι του 1831. 

Η Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου πέθανε στις 9 Νοεμβρίου του 1832, δύο εβδομάδες μετά την γέννηση του γιου της λόγω επιπλοκών στον τοκετό.]